Hatay Defne Yeşilpınar Mirioğlu Çok Programlı Anadolu Lisesi’nin depremde hasar gören sahaları, beton olduğu için çocukların yaralanma tehlikesi yaşadığı basketbol sahası dayanışmayla yenilendi. Bu yazıda Hatay’ın bir mahallesindeki kapalı spor salonunun yapım öyküsünü, sporun afet sonrası iyileşme sürecinde etkisini okuyacaksınız.
Hatay Defne Yeşilpınar Mirioğlu Çok Programlı Anadolu Lisesi’nin depremde hasar gören sahaları, beton olduğu için çocukların yaralanma tehlikesi yaşadığı basketbol sahası dayanışmayla yenilendi. Dayanışmayla okul bir kapalı spor salonuna sahip oldu. Çoğu zaman Hatay’dan kötü haberler veriyoruz. Devlet sorumluluklarını yapmıyor. Öte yandan deprem sonrası kurulan dayanışma ağları ortak gücümüzü oluşturuyor. Bu yazıda Hatay’ın bir mahallesindeki kapalı spor salonunun öyküsünü hayatlarını sporla iyileştiren üç kişinin ağzından okuyacaksınız. Yeşilpınar’da yaşayan ve aynı zamanda depremin ilk günlerinden bu yana etrafındaki her soruna, çocukların eğitimine, spor çalışmalarına, kadınlarla yapılan çalışmalara katılan ve Anadolu Basketbol Spor Kulübü Spor Koordinatörü olan Nuray Kılıç, Anadolu Spor Kulübü Başkanı Mehmet Temizkan ve okulun voleybol öğrencilerinden Meryem anlatıyor. Lafı fazla uzatmadan gelin bu lisenin spor alanlarının nasıl yenilendiğini, sporun afet sonrası iyileşme sürecinde etkisini onların ağzından dinleyelim.
Nuray Kılıç – Anadolu Basketbol Spor Kulübü Spor Koordinatörü, Yeşilpınar Mahallesi sakini
Bu öyküyü anlatmak için en başa, depremi yaşadığımız günlere kadar gideceğim. Anadolu Basketbol spor kulübü deprem öncesi de çalışmaları devam eden bir kulüptü. Çalışmalarımızı Antakya’da bir okulun spor salonunu kiralayarak sürdürüyorduk. Depremden bir gün önce cumartesi gecesi son çalışmamızı yaptık. Çocukları evlerine bıraktık. Çok yorulmuştuk. İki gün dinlenip salı günü buluşmak üzere ayrıldık. Sonra deprem oldu ve hepimiz ilk birkaç günü ailelerimizi bir araya toplayarak, kısıtlı olanaklarla geçirdik. Sonra kulüptekiler birbirimizi ve çocukları aramaya başladık. Ben kulübümüzün eğitmeni ve başkanı Mehmet hocayı bulmak için merkeze, Armutlu’ya gittim. Yürüyerek tabi. O zaman korkunç durumu görmüş oldum. Bütün Armutlu yıkıktı. Haber alamıyorsun, telefona ulaşamıyorsun, yıkılmış binalar, bağıran insanlar. Çok kötüydü. Sonra bir baktım Mehmet hoca ailesiyle bir arabada oturmuşlar. Birbirimizi görünce çok mutlu olduk ve yeniden başladık. Mehmet hoca ailesini yerleştirmek için bir süreliğine Kocaeli’ne gitmek zorunda kaldı. Tabi benim için de ilk başlarda gelen yardımların dağıtımı daha öncelikli işti. Hatta ilk sorunumuz nasıl yemek pişirebilirizdi. Gelen mutfak ekipleriyle iletişim kurduk. Bir süre onlarla çalıştık. Sonra Defne Kadın Kooperatifi’nde yemek yapmaya başladık. Orada kadınlar büyük bir emekle ve özveriyle çalıştı. Zaten bu süreçte Kadın Savunması’yla tanıştık. Yemek dağıtımını yaptığımız alanda ise Öğrenci Kolektifleri’nin çocuklara yönelik etkinlikleri oluyordu ve biz orada çocuklarla voleybol, basketbol, futbol oynuyorduk. Bu sırada mahalledeki lisenin kapısının kapalı olduğunu fark ettim. Okulun içinde saha vardı ve gençler tehlikeli bir şekilde kapının üzerinden atlayarak okul içindeki sahaya giriyordu. Bunun için İlçe Milli Eğitim Müdürü’ne ulaştım. Okulun kapısını açtırdık ve sonra sahada çalışmalar başladı. Önce futbol sahasını tamir ettik. Zaten o gün siz de vardınız. Beraber sahanın yıkılan filelerini kaldırdık. İçindeki molozları kaldırdık. Futbol turnuvası yaptık. Şu an kapalı spor salonu olan yer açık beton bir sahaydı. Orada da çocuklarla voleybol oynamaya başladık.
Ama sahaların ikisi de çok sağlıklı değildi ve bu konuda destek ihtiyacımız olduğunu sizinle paylaşmıştım. Bir gün Defne Kadın Kooperatifi’ne destek olmak için Validebağ Savunması’nın gönderdiği kavanozları getirdiğinizde Rüya beni spor çalışmalarında sana yardımcı olacak arkadaşımız diye Ebru’yla tanıştırdı. Ebru hala telefonumda “Ebru Kadın Savunma Basketbol” diye kayıtlı. İşte ondan sonra kapalı spor salonun çalışmaları başladı. Ebru bize Fenerbahçeli eski milli basketbolcu Serap Yücesir’i yönlendirdi. Hatta Serap Yücesir Yeşilpınar’a ilk geldiğinde ben sizinle birkaç günlüğüne İstanbul’a gelmiştim ve Mor Mekan’daydım. Hepimiz çok heyecanlandık. Serap hanım sahanın ihtiyaçlarını tespit etti. Sonra destekçiler bulundu ve sahanın yapımına başladı. Bütün inşaat sürecinde oradaydık. Bu süreçte çocuklarla çalışmalara ara vermedik. Çevre mahallelerden de çocuklar gelmeye başladı. Çocukların, kadınların spora yönelmesi için herkes elinden geleni yaptı. Müdür Yardımcımız Ali hoca ve Kulüp başkanımız Mehmet hocayla beraber çok çalıştık. Çocuklara ulaşabilmek için 200 kişinin olduğu bir whatsapp grubunu bir gecede kurduğumu hatırlıyorum. Kapalı spor salonunun yapımı yaklaşık iki ay sürdü. Ve Haziran ortasından itibaren basketbol çalışmalarımız başladı. Anadolu Basketbol Spor Kulübü’nün mevcut öğrencileri, Yeşilpınar ve civar mahallelerden öğrenciler ve depremde merkezde evi yıkıldıktan sonra buralara yerleşen ailelerin çocukları toplandı. O gün bugündür spor yapıyoruz.
Spor çocukların fiziksel ve ruhsal olarak iyileşmeleri için çok önemli. Bağıran çağıran bir baba, ne yapacağını bilmeyen bir anne, depremin yarattığı stres, yıkım… çocuklar bunların içinde yaşıyordu. Spor bundan çıkabilmek için de çok önemli. Her antrenman sonrası çocuklarla dertleşiyoruz. Sadece spor yapmıyoruz. Tabii ki hala bir çok zorluk yaşıyoruz. Mesela çocukların servis sorunu var. Civar mahallelerden gelenler otostop çekerek gelmek zorunda. Ama yine de hep beraber bu sahayı buraya kazandırdık. Bu sahayı herkesin sahiplenmesi lazım. Maalesef biz depremle yıkılmış bir şehir olan Hatay’da devletin desteğini çok az gördük. Mesela her mahallede çocukların sporla uğraşabileceği bir spor salonunun olması gerekiyor. Afet sonrası çocukların sporla iyileşebileceği alanların yapılması gerekiyor. Bakanlığın bu konuda görevlerini yerine getirmesi gerekiyor. Ayrıca sporcu lisans ücretleri de çok fazla. Bu konuda deprem bölgesine özel düzenlemeler yapılması gerekiyor.
Son olarak o büyük yıkıntının içinde yüzümü güldüren kadın dayanışmasıydı. Bunu hiç unutmayacağım.
Mehmet Temizkan – Anadolu Spor Kulübü Başkanı
Depremin ilk haftasından sonra Kocaeli’ne taşınmak zorunda kaldım bir süreliğine. Daha sonra buraya döndüğümde Nuray Hanım sportif faaliyetlerimizi yavaştan yürütmeye başlamıştı. Açık olan spor alanlarımızdan futbol sahasında antrenmanlar yapmaya başladık. Daha sonra Kadın Savunması’ndan arkadaşların ve yine hem Kadın Savunması’ndan hem de Açık Depo Gönüllüleri’nden olan Ebru hanımın Nuray’ın çocuklarla yaptığı spor faaliyetlerini görmesiyle beraber bu işin ilk fitili ateşlenmiş oldu. Süreç içerisinde Serap Yücesir, Fenerbahçeli eski milli basketbolcu, bu fikre sahip çıkmış oldu. Okulumuzun öğretmenleri okulun içinde bulunan spor tesislerinin açılmasını sağladı. Burada daha rahat hareket etmemizi, prosedür süreçleri daha rahat aşmamızı sağladı. Önce halı sahadan başladık. Zamanla kapalı spor salonunu yapabilmiş olduk. Bu süreçte özellikle Nuray hanım sadece çocuklarla spor çalışmalarıyla değil aynı zamanda sahanın yapım aşamasında da çok emek verdi.
Buradaki ana fikir çocukların sporla iyileşmesini sağlamak, çocukları sporla rehabilite edebilmek, bulundukları kötü şartlardan, mahalledeki verimsiz ortamdan çıkarıp, çocuklara dokunabilmekti.
Hatay yeni yeni toparlanıyor. Bu konuda sporu ön planda tutuyoruz. Çocukları iyileştirebilecek, onlara dokunabileceğiniz en güçlü şey spor. İnsanların ve yetkililerin buraya gelmesini, kulüplere destek olmasını, tesislerin yapılması noktasında görevler üstlenmesini istiyoruz. Şehirde neredeyse hiç spor tesisi kalmadı. Bunların tekrar yapılması lazım. Örneğin köylerin her birinde spor tesisi olsa bu çocukların gelişimi açısından da çok önemli olacaktır. Bu çağrıyı bütün ülkeye duyurmamız lazım. Gelin buradaki ortamı görün. Deprem bölgesinde çocukların sporla buluşmasına destek olun.
Meryem – Okulun voleybol öğrencilerinden
Ben bu okula depremden sonra geldim. Antakya merkezde oturuyorduk. Depremde evimiz yıkıldı. Burada ev kiraladık. Ben de bu okula başladım. Geçen aylarda maçlara gittik. Bu saha olmasaydı asla hazırlanamazdık. Yağmur yağınca çalışabileceğimiz bir sahanın olması çok önemli. Voleybolu çok seviyorum. Bu benim için en çok eğlence anlamına geliyor. Çok severek yapıyorum. Depremin ilk zamanlarında da bırakmadım voleybol oynamayı. O dönemi atlatabilmem için de çok önemli olmuştu. Bu okula geldiğimde bir saha olmasına çok sevinmiştim. Umarım bu olanak deprem bölgesindeki bütün çocuklar ve gençler için yaratılır.