Kendimi kısıtladım, kendimi kaybettim, bir boşluğun içinde arıyorum artık kendimi kimdim ben? Nasıldım? Benim düşüncelerim var mıydı?
Kendimi kısıtladım, kendimi kaybettim, bir boşluğun içinde arıyorum artık kendimi
kimdim ben? Nasıldım? Benim düşüncelerim var mıydı?
İçimdeki gücü kendimi dizginlerken kaybettim.
“Sus” dediler sustum, “ağlama” dediler bıraktım ağlamayı, “ne gülüyorsun” dediler yahu ne gülüyordum? Bıraktım gülmeyi… “Kız gibi yapma” dediler nasıl yapılır bilmemki ama kız gibi yapmayı da bıraktım. “Etek giyme” dediler çıkarttım, attım. “Düzgün kitaplar oku” dediler “başımıza bilmiş mi kesileceksin” dediler, “bir kitaba bağlı kal” dediler, “bağnaz ol” dediler, “sisteme sakın başkaldırma” dediler, “fazla cilveli olma, fazla sert yapma” dediler, “sevme” dediler bana, “sakın sevilme, sevişme” dediler, “sevişirken doyumsuz ol, tatmin et” dediler. “Gece sakın adım atma dışarıya” dediler, “gündüz sürtme” dediler. “Yaşın gelsin hemen evlen ha! Yoksa evde kalırsın” dediler.
Kaç çocuk doğuracağımı sordular “çok” dediler, “doğurmasan eksiksin” dediler, “kız okurmuymuş” dediler, “kız okusun kendini anca öyle kurtarır” dediler, okuluma göndermediler beni, okulumdan mahrum ettiler. “Babadır döverde severde” dediler, “kocadır döver. Bırak dövsün, severse sever, sevmese katlan” dediler, “sakın karşılık verme” dediler, “masum ol, korunmaya muhtaç ol” dediler. Birilerine emanet olduğumu söylediler bana,
haberlerde katledilen bedenimin “aşk cinayeti” adı altında yayınlanacağını söylediler “normaldir” dediler. “Öl” dediler bana, “bedenimi, duygularımı, cinselliğimi kısıtlayıp öl” dediler. Kendim olmama izin vermediler.
Kendimi kısıtladım, kendimi kaybettim, bir boşluğun içinde arıyorum artık kendimi
kimdim ben? Nasıldım? Benim düşüncelerim varmıydı?
Buldum kendimi kadındım, kabul edilemeyendim, ötekiydim, insandım ben…
Ve artık kendim olmanın haklı gururunu yaşıyorum.
Kendini bulan kadınların, kız çocuklarının cesaretiyle kuşandım.
Denilenleri kim takar, diyenler bile takmıyorken?
Yorumlar