Kendime ait bir dünya – Damla Dönmez

Merhaba. Kendimi tanımaya, anlamaya başlayalı çok zaman olmadı esasında. Nelerin beni inciteceğini öğrenmeye başlamak, yeni yürümeye başlayan bir çocuğun yavaş yavaş ayaklanmaya başlarken duyduğu heyecanla aynı kıvamda. Ben kısaca tanıtamam kendimi. Kısacası yok çünkü. Baya uzun süreçlerden geçen, ellerimi uzattığım, beni sardığını sarmaladığını sandığım insanların, olayların oysaki ne kadar büyük enkazlar bıraktığını anlamaya başladığım süreç oldukça yeni. Bir kadın olarak aslında ne kadar da güçlü olduğumu ne kadar da kendime yetebildiğimi, beni kimsenin var etmesine ya da yok etmesine ihtiyacım olmadığını anladığım süreç bana oldukça keyifli geldi diyebilirim. Hırpalanmış ruh halim, ellerimdeki başka ellerin bıraktığı yaralarla ne kadar da öğretici bir yoldan geçtim oysaki. Öyle büyük travmalar yaşamadım hayatımda. Ben yarattım travmalarımı. Ben var ettim koca koca depremleri ruhumda. Şimdi enkazın içinde kimseye seslenmiyorum, yardım beklemiyorum. Tam orada koskoca bir çıkmazda yalnızca kendime sesleniyorum. Çıkmaya hazırsın. Ve yeterince yüzleştin. Sensin sana derman olan ve sana enkaz olan. Elbette ki bu bir yeniden doğuş öyküsü değil. Bu “ben de varım ben de hissediyorum, hata yapıyorum, seviyorum, sevilmiyorum, düşüyorum, kalkıyorum ilerliyorum mücadele ediyorum”un dışa vurumu.

Şimdi canım kadınlar. Biz varız. Küçükken bize öğretilen, bizi yoğuran, bizi yönlendiren bütün sevme biçimlerine başkaldırıyoruz. Biz kendimizi seviyoruz. Yaralarımızı, hatalarımızı, yanlış seçimlerimizi, harika duygularımızı, yanlış insanlara olan güvenimizi, yanlış elleri, sevgisiz dudakları öpüşümüzü, içimizdeki koca koca inançlarımızı, var olmaya çalışmalarımızı, yenilgilerimizi, doğuşlarımızı, doğumlarımızı, ölümlerimizi… Ben kendimi sevmeyi yeni öğrendim. Ben kendimi sevdikçe üretmeyi öğrendim. Yazmaya cesaret edebildim. Koca koca setleri geçtim. Birileri beni sevsin, bazı adamlar beni baba gibi, abi gibi, eş gibi sevsin diye uğraşmıyorum. Ben kendimi sevmek için çaba sarf ediyorum. Ve anlıyorum insanları. Düşerken kimse böyle olacağını söylememişti bana. Kimse yeniden koskocaman doğacağımı söylememişti. Şimdi bütün bedenimle buradayım. İyi ki varım. İyi ki varız güzel kadınlar…