“Yeni normal”de tüm emekçi insanlar gibi, açlık-işsizlik arasında sıkıştırılmış haldeyiz. Bedenlerimiz üzerinde denetim artıyor, değersizleştiriliyor. Emeğimiz daha da esnek, güvencesiz hale getiriliyor. Kapitalizmin kar odaklı anlayışı zorunlu olmayan alanların üretimine devam etmesi ile sonuçlanıyor. Pandemi koşullarında da barınmadan gelire sağlıktan gıdaya kadar en temel ihtiyaçlara ulaşmamız zorlaşıyor. “Yeni normal” başta kadınların olmak üzere emek-gücünün büyük çoğunluğunun varlık koşullarının, neoliberal faşist rejimler ve neoliberal piyasa ikilisi tarafından giderek kitlesel ölçekte “mülteci-göçmen emeğine” dönüştürülmesi anlamına geliyor.